Breakfast madam NOW!

Biep biep! Biep biep! Ik word gewekt uit mijn veel te korte nacht door een Japanse telefoon. Slaapdronken mommel ik 'yes..hello?' Norse Japanse bompa staat mij in zijn beste Engels te woord 'breakfast madam NOW!' Tuut tuut tuut. Ik check mijn klok: 9u ?! Zo verschrikkelijk laat is dat nu ook weer niet maar goed Ik schiet in mijn trainingsbroek en mottige slippers en haast me naar beneden. Daar staat bompa's wederhelft ' ah madam! Fish?'no, No fish No meat' ik hoor bompa zuchten, maar met een glimlach zegt de bomma ' No problem madam! Egg?' 'Yes please!'  

Op tafel staan 2 mini schaaltjes, eentje met sla een ander met 'blaadjes' ik gok op spinazie. Het is hier met stokjes te doen. Ik ben alweer blij dat niemand mij hier kan zien. Bompa's wederhelft tovert soep met prei en tofu, tofubrood, rijst en eitjes uit de keuken, ze maakt zelfs koffie. Overvol - want is dat nu niet onbeleefd om dingen te laten staan- sleffer ik de lift terug in.Na mij uitgebreid te excuseren en te bedanken voor het lekkere ontbijt.  Boven maak ik mijn dagplanning: yoyogi park en shinjuku , deze keer mét de metro. 

Ik kies een gemakkelijk station -denk ik. In het station vind ik de lijn niet die ik op mijn kaartje had aangeduid. Een agent merkt mij op en biedt mij zijn hulp aan,in het Japans natuurlijk. We zwaaien om de beurt met mijn metrokaartje maar ik snap werkelijk niets van wat hij zegt. Gelukkig komt op dat moment een Japanse leeftijdsgenote langs die mij mee op sleeptouw neemt. Ze toont me hoe ik een metroticket uit de jaja Japanse automaat tover en dropt mij netjes aan het juiste spoor. Daar vraagt ze me of ik nog even tijd heb. Ze haalt een schriftje uit haar tas en krabbelt wat Japanse tekens op een blad, ik zit gefascineerd te kijken. Dan legt ze me uit waarvoor ze staan: punt 1 als ik mijn weg naar het station kwijt ben, punt 2 als ik mijn lijn niet kan terugvinden en punt 3 als ik wil weten hoeveel een treinticket kost ; in mijn hoofd hoor ik piet Huysentruyt 'wat hebben we geleerd vandaag??' Ik stap zelfverzekerd de trein in en bedank haar tot in het oneindige; als ik moet overstappen in het akihabara station dreigt het alweer mis te gaan maar ik heb maar even om te kijken en daar staat alweer een redster in nood ' you want some help miss?' We toveren opnieuw een ticket uit de automaat en ik kan een stukje meereizen met haar en haar dochter; de vrouw is heel erg geïnteresseerd in mijn reis en geeft me nog wat tips voor Kyoto want dat is haar lievelingsstad. Ze vindt het ook geweldig dat ik deze trip alleen doe en wijst naar haar dochter ' i hope she will have the same courage as you'         

Na een halfuurtje sta ik aan yoyogi station van daaruit loop ik naar de meji schrijn. Aan de tempel wordt net een trouwfoto getrokken, de kostuums zijn adembenemend mooi; Ik slenter nog wat door het park en ga dan op zoek naar de drukte van shinjuku. Grappigste product dat ik tegen kom zijn gezichtsmaskers in de vorm van een kattengezicht 'Will you be a cat?'         

Als het donker wordt keer ik terug richting hotel, de metro netjes onder de knie. Ik ga terug eten in mijn Europese cocon. De serveerster is blij me terug te zien 'ooooh you came back.' naast mij zit een tafel Poolse mannen die uiterst geïnteresseerd zijn in een praatje; de man achter de bar moet daar mee lachen en komt later zelf ook wat dingen vragen. In het hotel zegt norse bompa dat breakfast om 8 is, hij toont mij 8 Japanse vingertjes. Eindelijk verstaan we elkaar...