#resortlife

Bij ontwaken ziet ons resort er toch net iets beter uit dan we bij aankomst gisterenavond dachten. De talrijke tuinkabouters lachen ons in allerlei vormen toe en de rij schuift enkel aan richting ontbijt. De toaster is felbegeerd en moet soms met een elleboogstootje eigen gemaakt worden; Maar na de slechtste nacht ever ( zie: te warm, teveel onbekende geluiden of net te weinig geluid met oordoppen en een oneindig gewoel) willen we eigenlijk vooral koffie. 

Het plan is om een scooter te huren maar omdat er enkel om het uur een shuttle naar het centrum is, planten we ons gat in een harde strandstoel aan het zwembad. Van hieruit zitten we op de eerste rij om het resortlife te observeren. Ter observatie aanwezig : tze germans - die zitten in de kamer naast ons, dat werd om 1u s nachts duidelijk met een luide SCHEISSE! 
De Spaanse Barbie en Ken bij wie er overduidelijk een haar in de boter zit...zij blijft in baywatch style aan het zwembad liggen. Hij komt af en toe terug naar het zwembad, valt er op een bepaald moment bijna in, maar corrigeert dat alsof hij met zijn schoen wil voelen hoe warm het water is...
Maar het zijn vooral de Russen die ons heel de namiddag bezig houden; Is het een moeder met haar 2 zonen? Is het een koppel + one. Is zij met man 1 of man 2? 
één ding is zeker, man 2  - Rufus, zo hebben we hem gedoopt - zou hier wel eens kunnen zijn om een Thaise schoonheid op te scharen. Het tafereel is een beetje schrijnend : Rufus vraagt de Thaise barmeisjes om gezelschapspelletjes met hem te spelen, tijdens de spelletjes spelen ook zijn ogen een vuil spel. De-gou-tant ! 
Gelukkig komt 'de selfiestick' ook wat poolhangen om onze aandacht af te leiden. Eens op zijn stoel, trekt hij zijn short veel te ver naar boven en krijgt dan Spaanse Barbie in het vizier...om indruk te maken trekt hij snel nog wat selfies maar tevergeefs. 
De 2 Belgische potvissen plonsen ook nog eens in het water...op de achtergrond kweelt Celine Dion my heart will go on...

Tegen de avond gaan we toch even Ao nang Beach checken. Daar wandelen we inderdaad door een postkaart, alleen vermelden de reisgidsen en blogs niet dat je dat samen met zo'n duizend andere toeristen doet. Selfiestick is hier koning - wij zijn duidelijk niet mee. Maar morgen wel! want dan gaan we met onze private longtail wat eilanden verkennen...
Als de salamanders Alexandra niet opeten vannacht - hou die deur naar het terras toch maar toe! braaf zijn hè vriendjes! Alvast 1 geluid ontrafeld! Jaws plonst ook nog even op de achtergrond...