Me(at) and avocado

Waar ik voor vreesde is vandaag gebeurd. Tijdens mijn lunch koos ik per ongeluk een rijstschotel met vlees uit het 'English menu' prentjesboek. Pas na de eerste hap heb ik dat door - te gefascineerd door het mango bier dat ze hier ook serveren. Mmmmango bier. Ik besluit rond het vlees te eten en zo kan ik het bord toch halveren. Als de serveerster komt afruimen leg ik haar uit dat ik eigenlijk vegetariër ben en daarom dus zo weinig gegeten heb, Ze begint zich te verontschuldigen en loopt naar de keuken. Als ze terug komt zegt ze dat ik niet hoef te betalen. Ik leg haar uit dat ik wel degelijk wil betalen waarop ze zegt : 'you like avocado?' 'Euhm yes' ze verdwijnt weer en brengt me samen met de rekening een avocado.Ik betaal, bedank en spoei me vervolgens naar buiten omdat ik een slappe lach bui anders niet meer zou kunnen onderdrukken. Met een glimlach trek ik de straten van Harajuku in...just me and my avocado. 

In Harajuku is dat trouwens helemaal zo gek niet. Niets is hier gek. In takeshita street zijn de codewoorden fluo,pastel en fluffy. Als tiener zou ik de straat leeggekocht hebben, No doubt about it. Ja! voor de echte ellen lloyd kenners: dat is een stiekeme hint naar Gwen Stefani die in haar eerste solo album over harajuku zong. Een kleine opstoot van mijn Gwen Stefani copycat gedrag dus, al zal ik haar mijn kortgewiekt Marina kapsel nooit vergeven. Nooit! 

De kleine straatjes rond fluffy street zijn gezellig en bevolkt door hipsters; in een juwelenwinkeltje zie ik voor het eerst een mooie Japanse man, ze bestaan dus toch maar spreken geen Engels, jammer! Hij maakt wel een mooie buiging.

Vanuit Harajuku loop ik richting Shibayu crossing. Onder een brug loop ik langs een dakloze man of vrouw waarvan het gezicht bedekt is maar de voeten bloot zijn. Die voeten lijken verdacht veel op lijkvoeten. Ik durf er geen tweede keer naar kijken en ik heb misschien teveel fantasie. In een stad als Tokyo zou het me aan de andere kant niet zo hard verwonderen moest daar echt een lijk gelegen hebben. De enige daklozen die je hier door de straten ziet dwalen zijn oud en afgeleefd. Maar ik wis het beeld en loop verder. Want hier gaat alles altijd verder.

Willen of niet op de straten rond Shibayu volg je de stroom en die stroom volg ik tot aan het station. De Shibayu crossing is indrukwekkend dat wel. Ik maak op mijn terugweg nog 1 tussenstop in akihabara of beter 'geek town'.Manga fans en elektronica fanaten gaan hier volledig uit hun dak maar ik heb genoeg van de drukte. Dat komt goed uit want morgen trek ik de natuur in ...lake  kawaguchiko en mount fuji here i come...