Oogjes dicht en snaveltjes toe..

Ik zie mij nog zitten, dag 1, helemaal overhoop en verloren op mijn tatami-mat bij norse bompa Tokyo. Had je mij toen de kans gegeven om een vlucht terug te nemen, ik had het aanbod aanvaard. Dag 16 moet ik daar een beetje mee lachen want het leven begint echt aan het einde van je 'comfort zone'. Deze reis was op zijn minst overweldigend en het ging alle kanten uit. Van hoog naar laag, van oppervlakkig naar ergens ver in de diepte. Er waren dagen van heimwee en er waren dagen waarop ik hier nooit meer weg wou. Maar het waren vooral dagen die ik nooit had willen missen! 

Japan kan je niet beschrijven, Japan moet je beleven. Vanmorgen bij het ontbijt werd me dat nog maar eens duidelijk. Het was wederom tsunami alarm en deze keer was de gids mét vlaggetje - No kidding- aanwezig om de Chinese troepen langs het buffet te leiden. Ik probeerde me te mengen maar werd tot 3 maal toe hardhandig uit de linies geduwd. er zat niets anders op dan geduldig op het oog van de storm te wachten.  

Aan osaka castle is het leger vertienvoudigd dus ga ik maar gewoon richting de beste souvenir shop ever. Ik vul mijn mandje tot aan de rand, je bent tenslotte niet elke dag in Japan. Tabi sokken check, sneeuwbol voor Arthur (eindelijk) check, maneki-neko katten check en nog veel meer check.   

Ik ga lunchen in een verborgen caféetje waar ik de mevrouw moet uitleggen wat vegetariër zijn betekent - de aller aller laatste keer! De schat maakt mij een 3 gangen lunchmenu dat echt heerlijk is. Mijn zak souvenirs ga ik droppen in het hotel en dan ga ik nog een kijkje nemen in de buurt van orange street. Sneakershop heaven! Nog nooit zoveel leuke modellen bij elkaar gezien, jammer genoeg zijn de prijskaartjes vér boven mijn budget. Mocht ik ooit de lotto winnen kom ik hier wat geld verkwisten! In één van de shops krijg ik een compliment over mijn eigen schoenen. Stella McCartney zeg ik met een grimas (van 50 euro zeg ik er maar niet bij.)   

Het is tijd voor taart en koffie in een hipster café waar de ober mij in het Frans aanspreekt; maar hij valt jammer genoeg al snel door de mand. zijn kennis Frans is zoals de doorsnee kennis Engels hier : Slecht. Het mensen kijken is dan weer geweldig. Mannen met uggs, mannen met sokken in sandalen, mannen met berenbroeken,Japanse James dean's. Blauw haar, groen haar, roze haar. Name it en het passeert.  

Ik ga het missen: de verwarmde wc-bril, de toilet slippers, mijn mobile WiFi bakje, de georganiseerde gekheid maar vooral het compleet kunnen verdwalen tussen de neon lichten. Het niets en alles zijn tegelijkertijd...

Tot in België mijn lieve, trouwe volgers...ik leg mijn vlagje neer nu...oogjes dicht en snaveltjes toe...