I, I follow...

5 december 2016 - Kanazawa-shi, Japan

Vandaag was mijn dag niet. Punt. Ik wou naar het 21th century museum: gesloten; koffie slurpen en een plan B verzinnen: ook gesloten. Dagen zijn lang als je tegen 8u30 uit je kamer gejaagd wordt door de 'kuisploeg'.  Zeker als je de enige gast bent in het asbak paleis. Maar goed ik had me kunnen wassen in  'à small bathroom' want 'à Large bathroom'ligt in de kelder en vond ik nu niet zo aangenaam. 

Ik begeef me richting het chia-kwartier, net zoals de bussen. De buurt is mooi, memoirs of a geisha style. Maar de geisha's slapen jammer genoeg nog. Ik vind vooral de straat langs het water, waar de bussen niet naartoe geleid worden het mooist. Ondertussen is er stralende zon en stijgt de temperatuur tot 16 graden, van winter naar lente op 1 dag.   

Ik ga wat in het park hangen, lezen, schrijven. Opeens staat er een Japanse man, ik schat mijn leeftijd, naast me. Hij brabbelt iets en vraagt dan what time is it? Ik kijk op mijn gsm en zeg het hem maar hij verstaat me niet dus toon ik gewoon mijn schermpje. Hij gaat weg, denk ik, maar even later zie ik hem terug mijn richting uitkomen en blijft hij op een bankje achter mij hangen. Het weer is ondertussen terug naar winter omgeslagen en ik maak me uit de voeten. Ik loop richting winkelstraat maar doe nog even pipi stop, de man is me gevolgd. Urgh. Ik loop verder, hij volgt. Ik heb hier vandaag echt geen zin in, dus vlucht ik een winkelcentrum in, ga 1 verdieping naar boven met de roltrap en pak dan de lift naar de kelderverdieping. Het ene winkelcentrum is verbonden met een ander dus ga ik daar naar de bovenste verdieping en trakteer mezelf op een pannenkoek. Toch verpest de achtervolging mijn dag, waarom doen mensen zoiets? Ik moet denken aan een artikel dat ik voor mijn reis las over eenzaamheid in Japan, maar waarom dan niet gewoon een babbeltje doen? Het is pas later in een ander café dat ik besef waarom ik waarschijnlijk zijn aandacht trok. Mijn gsm licht op door een bericht en dan zie ik het, op mijn achtergrond staat een foto van één van mijn ontwerpen.Door hem mijn schermpje met halfnaakte vrouw te laten zien zal ik hem instant in het vuile hoekje van de boekenwinkel gesleurd hebben, geen gordijntjes gewoon recht in't gezicht. Niet dat dat het ok maakt maar misschien wel verstaanbaarder. Ik verander mijn background voor de zekerheid naar een foto van kiri. Alhoewel poesjes het zou ook verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden..

Foto’s

1 Reactie

  1. Tine verbeurgt:
    5 december 2016
    Mercie voor de verhalen. Het eerste wat ik lees als mijn computer open gaat.